Znów nadbużańskie górki piaskowe. Znów ktoś mnie ubiegł w miejscówce na borowiki sosnowe, zastałem tylko obierki. Nic dziwnego tyle ludzi na raz w lesie jeszcze nie widziałem. Postanowiłem zmienić miejscówkę i przemieściłem się kilka kilometrów w przeciwnym kierunku niż zazwyczaj. Fakt ludzi tam troszeczkę mniej a podgrzybków tak jakby więcej.
fot: Robert Kazański 01-11-2020
No i co najważniejsze tamtejsze podgrzybki charakteryzowały się większą zdrowotnością niż te wczorajsze z mojego liściastego lasu.
fot: Robert Kazański 01-11-2020
A aura była nastrojowa, wilgotna, klimatyczna.
fot: Robert Kazański 01-11-2020
Tak więc fobia zniknęła i znów mogłem z przyjemnością zatracać się w pokonywaniu kolejnych górek i wyławianiu z morza zieleni mchów jasnobrązowych łepków.
fot: Robert Kazański 01-11-2020
Miłą niespodziankę sprawiły zielonki, której druga fala zaczyna się od zdrowych dorodnych osobników.
fot: Robert Kazański 01-11-2020
Ale i tak najbardziej zaimponował mi “piankowy” podgrzybek 😉
Czerwone, czerwonymi, ale mus jest sprawdzić pogłoski o pierwszym wysypie zielonki. A że na moich bagnach ich nie uświadczę, podjechałem na nadbużańskie piaskowe górki polodowcowe.
fot: Robert Kazański 04-10-2020
No i owszem wysyp jest, aczkolwiek z dziesiątek znalezionych tylko 2 zdrowe, nie wspomnę o setkach już pokrojonych leżących pokotem.
fot: Robert Kazański 04-10-2020
Z podgrzybkami już troszeczkę lepiej, szacuję około 1/2 nadających się do zebrania, tylko w tym przypadku nie jest problem czerw, tylko kryterium wieku. Ale mimo wszystko dało się znaleźć prawdziwe rarytasy.
fot: Robert Kazański 04-10-2020
No i miło również spotkać sarniaki, co prawda nie zbieram ale lubię popatrzeć i pofocić.
Kolejna grudniowa niedziela tradycyjnie już mokra, mglista i dżdżysta i też tradycyjnie wyskoczyłem do lasu trochę zmoczyć buty ;-). Pomimo, że dzisiaj 22-12-2019 już jest zimowa kartka w kalendarzu to w lesie cały czas dominuje szara jesień. Jednakże te ponure, smutne i przygnębiające widoki rozbija płomiennica zimowa, która to wprost proporcjonalnie do szarości rozświetla las tzn. im bardziej szaro tym płomiennica bardziej jaskrawa.
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Tak więc świeżutka płomiennica zimowa uduszona oczywiście postnie na masełku może być znakomitym towarzystwem na wigilijny stół do skąpanego w kapuście wigilijnej borowika.
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Z grzybów jadalnych spotkałem jeszcze gąskę zielonkę odmianę tzw. topolową, która była już do połowy obgryziona przez leśne zwierzątka.
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Pięknie kontrastuje również jaskrawym kolorem trzęsak pomarańczowy.
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Cały czas urodą urzekają jelenie rogi (próchnilec gałęzisty), który skąpany w kropelkach rosy ukazuje nowe oblicze piękna.
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Ale najpiękniejsza dzisiejsza fotka prezentuje bliżej mi nieokreślonego grzybka, a nawet dwa miniaturowe grzybki wyrastające z gęstego mchu i połączone ze sobą kroplą wody:
fot: Robert Kazański 22-12-2019
Jako ciekawostkę fotograficzną przedstawiam wam jeszcze fajny efekt końcowy zabawy ogniskową obiektywu i ustawieniami ostrości. Pierwsze zdjęcie na długiej ogniskowej i ostrości na pierwszy plan. Drugie zdjęcie z tą samą ogniskową i ostrością na drugi plan. Ustawienia takie wywołują bardzo pożądany efekt rozmycia stosownie tła lub pierwszego planu w zależności od zamierzonej potrzeby:
Niestety mróz nie odpuszcza tzn. dzisiaj 05-12-2019 odpuścił ponieważ dla odmiany świeciło słoneczko i nagrzało powietrze do 2 stopni na plusie, co mnie bardzo zmobilizowało aby sprawdzić co chrupie na nadbużańskich piaskach. A na piaskach południowe strony górek nawet szurały a północne chrupały. I tak na zmianę szurając chrupając co jakiś czas coś tam zawsze wyskoczyło z bezkresnego morza mchów, chrobotków i kostrzew.
Z podgrzybków udało mi się wybrać jeszcze 5 całkiem fajnych sztuk:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
Gąski nie boją się mrozów i dlatego wszystkie są “do wzięcia” pod warunkiem że są zdrowe, aczkolwiek niewiele ich spotkałem. Wygrzebałem z piasku 5 gąsek zielonek:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
i 3 gąski niekształtne:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
O dziwo trafiła mi się jeszcze kurka lekko przetrącona mrozem:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
Marzył mi się jednak jakiś boletusik, niestety nie tym razem 😉
Ale te widoki, bezcenne i te wyżej wymienione mchy, chrobotki i kostrzewy na jałowej ziemi (tzn piasku) nabierają nowego znaczenia – znaczenia bajkowego piękna.
Chrobotek leśny na gęstej poduszeczce gęstego zielonego mchu – bezcenne:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
Niebieska trawa kostrzewa przechwytująca każdą kropelkę rosy, zanim te bezpowrotnie znikną w morzu piasku – bezcenne:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
I ta wydawać by się mogło krocząca prastara sosna niczym tolkienowski Ent – bezcenne:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
Namacalny dowód udanej reintrodukcji wilka na miejsce, które potocznie lokalnie zwane jest wilczym borkiem – bezcenne:
fot: Robert Kazański 05-12-2019
Grudniowe grzybobrania są piękne bo dostrzegamy dużo więcej piękna natury niż w sezonie.
Coś mnie nosiło cały dzień 29-11-2019, coś mi nie dawało spokoju i po 13:00 nie wytrzymałem i pojechałem na sąsiednie polodowcowe nadbużańskie górki sosnowe. Po pierwszej bezowocnej półgodzinie w strugach padającego deszczu (który de facto popadał całe 5 minut) w pływających okularach zamajaczył mi obraz przypominający grzyba, z którym w tym roku nie miałem jeszcze przyjemności.
fot: Robert Kazański 29-11-2019
Z niedowierzaniem nadaremnie przecierałem mokre okulary, które i tak po chwili znów pływały, a tętno osiągało już maximum. Przeczekałem deszcz robiąc kolejne kółeczka a jak już przestało padać dokładnie wyczyściłem szkiełka okularów i aparatu i przystąpiłem do uroczystej sesji zdjęciowej pierwszego w tym sezonie BOROWIKA SOSNOWEGO. Taki paradoks 29 listopad pierwszy borowik 😉 .
fot: Robert Kazański 29-11-2019
Do pierwszego borowika dołączyła również pierwsza gąska zielonka
fot: Robert Kazański 29-11-2019
oraz wybrane spośród setek umarlaków 3 ala’młode podgrzybki brunatne i 1 zajączek.
fot: Robert Kazański 29-11-2019
Natomiast maślaków sitarzy były tysiące, aczkolwiek wszystkie były już wstępnie podsuszone i oprócz dziurek w rurkach miały takie same dziurki w środku.
fot: Robert Kazański 29-11-2019
Na uwagę zasługuje również sarniaki dachówkowaty, których jest pod dostatkiem, a na szczególną uwagę zasługują spotkane sarniaki mutanty w rozmiarze XXL:
fot: Robert Kazański 29-11-2019
A teraz szczere wyznanie – pierwszy majowy usiatek (borowi usiatkowany) to pikuś w porównaniu z tym dzisiejszym pierwszym borowikiem sosnowym. Emocje o wiele większe i głębsze.
Zauroczyła mnie dzisiaj również inna rosnąca w jałowym sosnowym lesie rodzina grzybów a mianowicie porosty. A szczególnie chrobotek strzępiasty, którego urocze stanowisko znalazłem pośród dziesiątek innych porostów, ale właśnie on najbardziej przykuwał uwagę i prosił o fajną fotkę:
